Każda mama wie doskonale, że urlop macierzyński albo wychowawczy to tak naprawdę żaden urlop, tylko ciężka i ważna praca: opiekowanie się dzieckiem, karmienie, usypianie, bawienie się z nim i 1000 innych rzeczy, których nie widać gołym okiem. Każda mama wie to doskonale – ale już z ojcami bywa gorzej. Nie każdemu starcza wyobraźni, by uświadomić sobie ile pracy jest przy dziecku, które „tylko je i śpi”. Tak samo było u Tony'ego Emmsa, taty kilkumiesięcznego niemowlęcia: nieraz porównywał, jak dużo on robi, pracując poza domem, z tym, jak mało robi jego narzeczona w domu z dzieckiem. Kiedy uświadomił sobie, że bardzo się mylił – i jak bardzo krzywdził matkę swojego dziecka swoją złością i oczekiwaniami, zamieścił na swoim FB wzruszający hołd dla niej! Przeczytajcie: Czasami nie doceniam jej tak, jak ona na to zasługuje. Kiedy wracam z pracy, to ona zawsze jest "zmęczona" a przecież to ja byłem przez cały dzień w pracy i ogarniałem ważne rzeczy. Ostatnio jednak zdałem sobie sprawę, co ta niesamowita kobieta robi w tym czasie, kiedy mnie nie ma w domu... Siedzi z dzieckiem przed telewizorem i odpoczywa przez cały dzień? Odpowiedź brzmi: NIE. Kiedy wychodzę do pracy, ona też od razu bierze się do roboty i nieraz musi się rozdwoić i roztroić, żeby ogarnąć wszystko, co ma do zrobienia... Wstaje, bo budzi ją nasze dziecko. Po obudzeniu jest głodne, więc zanim ona sama coś zje, najpierw musi je nakarmić... Potem siada i bawi się z nim, potem zmienia osra...ą pieluszkę, potem znowu się z nim bawi, potem usypia je – super! Mamusia też się może zdrzemnąć? – nie, nie może, bo musi zrobić pranie, sprzątnąć po dziecku, zmyć naczynia z poprzedniego dnia... Wtedy dziecko znowu się budzi i znowu jest głodne, więc mama, która do tej pory nie miała jeszcze czasu zjeść śniadanie, teraz nie ma czasu, żeby zjeść lunch, bo znowu musi nakarmić niemowlę, a po karmieniu ono przecież potrzebuje jej uwagi i zabawy z nią... I już nie widać, że przez całą drzemkę dziecka ona sprzątała, bo znowu jego zabawki są wszędzie... Tony przyznaje, że dopóki nie uświadomił sobie, jak wiele pracy wymaga opieka nad niemowlęciem, nieraz po przyjściu z pracy denerwował się, widząc bałagan, zlew z górą naczyń i niepowieszone pranie: Potem ja wracam z pracy i złoszczę się, że muszę sprzątać i mówię: "Mamusia znowu nic nie robiła cały dzień", gdy tymczasem ona zapieprz...a, żeby tylko nasze dziecko było zdrowe i zadowolone. Swój list Tony kończy apelem do innych ojców, którzy też nieraz, tak jak on wcześniej, porównują, ile to oni nie zrobili w ciągu dnia, a ile zrobiła „siedząc w domu” matka ich dziecka: Szanuj matkę swojego dziecka. Jest szczególną osobą, która poświęciła całe swoje wcześniejsze życie, żeby wychować twoje dziecko. Ostatnie zdanie postu Tony'ego zdradza, jak bardzo żałuje swoich wcześniejszych oczekiwań wobec swojej narzeczonej: Głęboko kocham oba moje śpiące maleństwa i wiem, że oboje zasługują na odpoczynek. Post młodego ojca został udostępniony na FB ponad 15 tys. razy (!!!), a młodzi rodzice – i kobiety, i mężczyźni – dziękują mu w komentarzach za to, co napisał. Też uważacie, że wasi mężowie nie zawsze doceniają waszą pracę w domu? Czytaj także:

Polskie Stowarzyszenie na Rzecz Osób z Upośledzeniem Umysłowym - Koło w Bydgoszczy zaprasza do odwiedzenia w dniach 1-13 marca wystawy "Listy do Syna", (budynek K Wydziału Społeczno-Ekonomicznego, Galeria Społeczna). Na wystawę składają się fotografie znanego brytyjskiego fotografika Chrisa Niedenthala (między innymi autora fotografii-ikony "Czas apokalipsy" z czasów Stanu Wojennego) oraz przejmujące listy Wioletty Mikusek, matki niepełnosprawnego "objechała" już wiele miast w Polsce, w Bydgoszczy - dzięki życzliwości warszawskiego Stowarzyszenia "Bardziej Kochani", pomysłodawcy i właściciela wystawy oraz WSG - prezentowana będzie po raz pierwszy. Fotografie ukazują matki w ich naturalnych sytuacjach życiowych, we własnych mieszkaniach lub w ich pobliżu. Każda z nich pełna jest ciepła i miłości. Ich życie niewiele różni się od życia innych matek, poza tym drobnym szczegółem - wadą genetyczną Niedenthal od wielu lat zajmuje się w swej twórczości fotograficznej osobami niepełnosprawnymi. Współpracuje też ze Stowarzyszeniem Rodzin i Opiekunów Osób z Zespołem Downa Bardziej Kochani. Tym razem inspiracją do jego zdjęć stały się listy pisane przez matkę do syna, który urodził się z wadą genetyczną - zespołem Downa. Wystawa składa się z 10 portretów kobiet z dziećmi z trisomią 21. Towarzyszące zdjęciom autentyczne listy, autorstwa Wioletty Mikusek, stanowią swoiste motto wystawy, będąc jednocześnie komentarzem do prezentowanych rodzi się w Polsce troje dzieci z zespołem Downa. Jak często jednak mówi się o tym? Jak często zwracamy uwagę na matki i uczucia, które towarzyszą im od momentu uzyskania wiadomości o niepełnosprawności dziecka? Jak często słyszy się o tym, że niepełnosprawność to nie przekleństwo? Informacja o wadzie genetycznej oczekiwanego dziecka to duży ciężar i trudno go unieść. Tym bardziej, że wokół bardzo niewielu ludzi rozumie, a jeszcze mniej potrafi pomóc. Czy uświadamiamy sobie, jaką drogę trzeba przejść, by po tak trudnej wiadomości dotrzeć do chwil pełnych radości, miłości i szczęścia?Projekt Listy do Syna ma szansę stać się akcją społeczną, przybliżającą problem akceptacji niepełnosprawności. Wystawa odwiedzi różne miasta Polski. Wystawa Listy do Syna została zrealizowana dzięki dotacji uzyskanej w ramach konkursu grantowego programu "Wspieramy Mamy", ogłoszonego w maju 2007 r. przez firmę AXA. Głównym celem realizacji programu "Wspieramy Mamy" jest pomoc finansowa i merytoryczna organizacjom działającym na rzecz matek w prawda nie będzie oficjalnego otwarcia, jednak o godzinie w poniedziałek (1 marca) na wystawie zjawią się rodzice należący do Stowarzyszenia, którzy chętnie podzielą się z Państwem uwagami na temat wystawy, działań stowarzyszenia i sytuacji osób niepełnosprawnych intelektualnie w ofertyMateriały promocyjne partnera

list do syna od matki